Czy można wykorzystać kontakt ogólny do uproszczenia modelowania kontaktów?

Ogólny kontakt zapewnia usprawnione i zautomatyzowane podejście do definiowania interakcji między powierzchniami w modelu. W przeciwieństwie do tradycyjnych par kontaktowych, które wymagają ręcznego określenia poszczególnych powierzchni wchodzących w interakcje, kontakt ogólny zakłada, że każda powierzchnia może wchodzić w interakcje z każdą inną powierzchnią w zdefiniowanym obszarze kontaktu. Jest to szczególnie przydatne w przypadku złożonych modeli z wieloma potencjalnymi interakcjami kontaktowymi.

Kluczowe cechy kontaktu ogólnego obejmują:

• Automatyczną identyfikacja i zarządzanie różnymi typami styków, takimi jak interakcje powierzchnia-powierzchnia, krawędź-powierzchnia i krawędź-krawędź, co znacznie skraca czas konfiguracji.
• Ma zastosowanie zarówno do ciał sztywnych, jak i odkształcalnych, jest idealny do dużych zespołów lub symulacji wymagających kompleksowego wykrywania kontaktu.
• Domena styków all-inclusive upraszcza proces konfiguracji poprzez domyślne uwzględnienie wszystkich powierzchni zewnętrznych. Użytkownicy mogą to doprecyzować, włączając lub wyłączając określone powierzchnie w celu optymalizacji wydajności.

Kompatybilność Solvera:

• W Abaqus/Standard kontakt ogólny jest definiowany tylko w kroku początkowym i pozostaje aktywny przez cały czas trwania analizy.
• W Abaqus/Explicit można go zastosować na dowolnym etapie, co zapewnia większą elastyczność.
• Podczas gdy ogólny kontakt upraszcza proces, może zwiększyć wysiłek obliczeniowy ze względu na szersze definicje kontaktu. W przypadku modeli wymagających precyzyjnej kontroli nad określonymi interakcjami, tradycyjne pary kontaktów mogą być nadal preferowane. Jednak w przypadku większości symulacji SIMULIA zaleca korzystanie z ogólnego kontaktu ze względu na jego wydajność i zdolność adaptacji.